Junior Recap
Leestijd: 10-15 minuten
Hoi allemaal! Na 1,5 jaar “radio silence” dacht ik dat het wel weer eens tijd werd voor een Nederlandse update op mijn blog. In deze periode is er namelijk heel wat veranderd, wat op mijn sociale media nog gedeeltelijk te volgen was. Inmiddels zit ik in mijn laatste semester van mijn bachelor aan Ohio University. Het leek het mij daarom een goed plan weer wat leven in deze website te gooien voordat ik straks –hopelijk – mijn diploma in ontvangst neem! Ik ben namelijk nog maar een paar maanden in Amerika… of toch niet? | 🇺🇸 Athens (OH), United States of America |
Klik hiernaast op de "Read More" button voor het volledige verhaal
Toen ik in 2015 ‘met een gebroken hart’ naar Amerika vertrok voor hockey en het verbeteren van mijn Engels, kon ik niet wachten om zo snel mogelijk mijn diploma in Athens te halen (het liefst versneld) om dan in Delft mijn master te kunnen doen. Inmiddels zijn deze plannen zo’n 180 graden gedraaid... Ik heb mij inmiddels voor 5 Amerikaanse universiteiten ingeschreven om mijn opleiding hier te kunnen vervolgen. Ik kwam er namelijk vorig jaar achter dat je in Amerika betaald kan worden om je master te doen, gekkewerk! Je doet dan naast je 2-jarige opleiding onderzoek met een professor waarvoor je betaald wordt en waardoor je dus geen collegegeld hoeft te betalen. Dat klinkt best wel heel fijn, dus ik zit nu in het proces om uit te zoeken bij welke van deze 5 universiteiten ik kan worden toegelaten om deze nieuwe “American Dream” uit te laten komen. Deze week ga ik namelijk op bezoek bij de “University of Colorado Boulder” en het weekend erop bij “Virginia Tech!”
“Traveling is the best education” – Stavros, baas Grieks restaurant Delphi
Voordat ik teveel op ‘de toekomst’ ga focussen, wil ik voor de rest van deze blog even terug in de tijd. De tijd dat ik terug naar Amerika vloog in de zomer van 2017. Deze zomer had ik weer fijn bij Van Rossum gewerkt en reisde ik via Toronto naar Ohio terug met mijn teamgenootje Rachel. Eenmaal terug in Ohio begon al snel het “preseason” gekte en was de hockey chaos al snel weer onderdeel van de dagelijkse routine. Het is gek om nu weer over hockey te schrijven, vooral omdat ik ongeveer een jaar later te horen kreeg dat ik niet meer mocht hockey in verband met blijvende hoofdletsel…
…”Anyways”, voordat het te sentimenteel wordt is hier het woord van de maand, ehhh jaar – “I guess”, haha:
Perpetuity – Eeuwigheid
Dit woord leerde ik tijdens het invullen van al mijn eeuwigdurende papierwerk wat je als “student athlete” elk jaar voor het seizoen in moet vullen. Gelukkig heb ik daar nu geen last meer van, haha. In de afgelopen 1,5 jaar heb ik trouwens nog steeds netjes mijn lijstjes met ‘wist je datjes’ bijgehouden met de gedachte dat ik ooit wel weer eens zal schrijven voor mijn website. Hieronder dan nu een beknopte samenvatting van de cultuurverschillen tussen Amerika en Nederland:
…”Anyways”, voordat het te sentimenteel wordt is hier het woord van de maand, ehhh jaar – “I guess”, haha:
Perpetuity – Eeuwigheid
Dit woord leerde ik tijdens het invullen van al mijn eeuwigdurende papierwerk wat je als “student athlete” elk jaar voor het seizoen in moet vullen. Gelukkig heb ik daar nu geen last meer van, haha. In de afgelopen 1,5 jaar heb ik trouwens nog steeds netjes mijn lijstjes met ‘wist je datjes’ bijgehouden met de gedachte dat ik ooit wel weer eens zal schrijven voor mijn website. Hieronder dan nu een beknopte samenvatting van de cultuurverschillen tussen Amerika en Nederland:
Wist je dat … (beste 15) 1) …Amerikaanse getrouwde vrouwen hun meisjesnaam eerst schrijven en dan pas hun nieuwe achternaam. 2) …Voor natuurkunde en mechanica gebruiken ze in Amerika de rechterhandregel in plaats van de linkerhandregel in Europa. 3) …Ik heb geleerd dat het in sommige landen zoals Omaan niet gepast is om een cadeau open te maken terwijl je zit voor degene die het aan je gaf. 4) …Ik heb in Ohio voor het eerst een stinkdier op de campus gezien, ik dacht eigenlijk dat het een grote pluizige eekhoorn was, haha. 5) …De meeste Amerikanen geen verlichting op hun fiets hebben. 6) …Er verders ook amper fietspaden in Amerika zijn dus je mag met de fiets op de snelweg, haha. 7) …Een Amerikaanse “yard sale” een soort mini rommelmarkt is in iemands voortuin. 8) …Amerikanen ook geen bel op hun fiets hebben, dus ik ben van plan zo’n grote Nederlandse fietsbel mee te nemen met een koe of zo er op, haha. 9) …Ons team tijdens seizoen 2017 een wedstrijd in de Bergen moesten spelen op App State University. 10) …Amerikanen vaak een drugstest moeten doen tijdens hun sollicitatie waarbij het haar zelfs gecheckt wordt op drugs. 11) …Er een zwarte weduwe in Athens was gespot, de meest dodelijke spin op aarde… 12) …Ik inmiddels een nieuwe Iphone 8+ heb met een super goede camera! 13) …En ik heb een nieuwe laptop, want mijn oude was na 7 jaar wel klaar. Helaas is deze nieuwe HP laptop inmiddels in Texas voor reparatie, omdat het na anderhalve maand al “hardware problems” had. 14) …Ik in oktober en november 2017 mijn eerste twee 5 km hardloopwedstrijden in Amerika gelopen had. Voor de eerste 5km wedstrijd was ik zelfs als eerste vrouw geeindigd! |
15) …Ik in oktober 2017 een interview had voor de “4K for cancer”, een “coast-to-coast run” waarvan je gegarandeerd op mijn sociale media gehoord hebt!
My Life in Pictures
Voor deze slide show wil ik graag mijn laatste hockey promo’s met je delen. Het seizoen van 2017 was helaas het laatste hockeyseizoen wat ik heb kunnen spelen. Ik vind het nog steeds best lastig om te bedenken dat ik waarschijnlijk nooit meer een hockeywedstrijd kan doen, in ieder geval niet in Amerika en voordat ik voor meer dan een jaar symptoom vrij ben. “I’ll keep praying”, want wauw wat mis ik de sport…
My Life in Pictures
Voor deze slide show wil ik graag mijn laatste hockey promo’s met je delen. Het seizoen van 2017 was helaas het laatste hockeyseizoen wat ik heb kunnen spelen. Ik vind het nog steeds best lastig om te bedenken dat ik waarschijnlijk nooit meer een hockeywedstrijd kan doen, in ieder geval niet in Amerika en voordat ik voor meer dan een jaar symptoom vrij ben. “I’ll keep praying”, want wauw wat mis ik de sport…
Normaal gesproken zijn de komende drie stukken een uitgebreidere samenvatting van de drie (of meer) meest indrukwekkende gebeurtenissen van die maand. Echter zal ik het dit keer kort (proberen te) houden omdat het over zo’n lange periode gaat en ik helaas nog steeds niet zonder hoofdpijn langer dan een uur op een (computer)scherm kan kijken.
Mijn laatste hockeyseizoen
Mijn laatste seizoen, het seizoen van begin augustus 2017 tot eind oktober, was er één met veel hoogte en laagte punten. Zo had ik om de één of andere reden erg last van benauwdheid wanneer ik boven de 30 graden moest hockeyen of een intervaltraining moest doen. Volgens mijn coach lag het aan mijn conditie, terwijl ik dat seizoen twee team records op gebied van fitness had gehaald (“VO2 max test” en de 100 meter sprint test)... Achteraf bleek het te maken te hebben met mijn tweede hersenschudding die toch niet helemaal hersteld was en oplopende allergiëen die inmiddels een stuk minder zijn – ik heb dan ook al bijna een jaar geen sprintjes mogen doen maar dan nog.
Mijn laatste hockeyseizoen
Mijn laatste seizoen, het seizoen van begin augustus 2017 tot eind oktober, was er één met veel hoogte en laagte punten. Zo had ik om de één of andere reden erg last van benauwdheid wanneer ik boven de 30 graden moest hockeyen of een intervaltraining moest doen. Volgens mijn coach lag het aan mijn conditie, terwijl ik dat seizoen twee team records op gebied van fitness had gehaald (“VO2 max test” en de 100 meter sprint test)... Achteraf bleek het te maken te hebben met mijn tweede hersenschudding die toch niet helemaal hersteld was en oplopende allergiëen die inmiddels een stuk minder zijn – ik heb dan ook al bijna een jaar geen sprintjes mogen doen maar dan nog.
Zoals tijdens mijn wist je datjes al te lezen was, kan ik nu dus wel zeggen dan ik op meer dan een kilometer hoogte in de bergen heb mogen hockeyen! Dat was toch wel heel bijzonder en waarschijnlijk het mooiste veld waar ik ooit op zal hockeyen. Dit was namelijk bij App State, een nieuwe universiteit in onze poule, “the MAC conference”. Verder waren we dat seizoen ook afgereisd naar New York, North Carolina, Michigan en twee keer naar Indiana.
Helaas hadden we dat seizoen niet ontzettend goed gepresteerd. Het seizoen eindigde heel abrupt en op een bizarre manier waarbij we de play offs voor het eerste in 10 jaar niet haalden. Twee dagen na onze laatste wedstrijd werd daarbij ook het hele team halsoverkop individueel opgeroepen om met de “Athletic Director” rond de tafel te zitten. Ik zal er niet te diep op in gaan in verband met privacy gedoe in Amerika, maar uiteindelijk zochten ze dus een goede reden om mijn coach Neil te kunnen ontslaan. Een week later was hij dan daadwerkelijk ontslagen en heb ik hem nog maar één of twee keer gezien voordat hij een nieuwe coach baan elders aangeboden kreeg.
We hadden rond die tijd toen ontzettend veel meetings met onze assistent coaches die tijdelijk als hoofdcoaches moesten fungeren totdat mijn universiteit een nieuwe coach had gevonden. Dit gebeurde al binnen een week! Half november hadden we namelijk al een nieuwe coach, Ali Johnstone. Ze heeft tijdens haar studieperiode ook bij Ohio University gehockeyd, zelfs nog onder coach Neil toen hij bij OU begon als assistent coach! Ze kent ook Laura, een jongevrouw die ik in 2014 in Swaziland heb ontmoet (en met wie ik overigens nog steeds contact heb om in samenwerking met “Hockey Dreams Foundation” (HDF) het hockey daar te kunnen stimuleren). Blijkbaar hebben Laura en coach Ali samen voor het Canadese nationale team gehockeyd, zo bizar! “It’s a small world...”, vooral het hockeywereldje wanneer je richting de top gaat, haha.
4K for Cancer – Maandelijkse Update
In dezelfde periode als toen wij een nieuwe coach kregen en ik contact had met Laura en HDF, had ik mij ook ingeschreven voor de “4K for Cancer” loop met het Ulman fonds. Inmiddels denk ik dat jullie wel al genoeg over deze loop hebben kunnen lezen via sociale media. Het komt er op neer dat mijn achternichtje, Leighton Hailey, in die periode gediagnostiseerd werd met een zeldzame vorm van leukemie. Ze was pas 6 maanden oud toen deze diagnose werd vastgesteld. Ik vond het zo bizar en zo lastig om dan ver weg te zitten, waardoor ik mij voor deze loop inschreef om toch mijn steun bij te kunnen dragen. Inmiddels ben ik al 1,5 jaar bezig met een geldinzameling om zoveel mogelijk kankerpatiënten mentaal, fysiek en financieel te kunnen steunen via het Ulman fonds namens jullie lieve donaties.
In dezelfde periode als toen wij een nieuwe coach kregen en ik contact had met Laura en HDF, had ik mij ook ingeschreven voor de “4K for Cancer” loop met het Ulman fonds. Inmiddels denk ik dat jullie wel al genoeg over deze loop hebben kunnen lezen via sociale media. Het komt er op neer dat mijn achternichtje, Leighton Hailey, in die periode gediagnostiseerd werd met een zeldzame vorm van leukemie. Ze was pas 6 maanden oud toen deze diagnose werd vastgesteld. Ik vond het zo bizar en zo lastig om dan ver weg te zitten, waardoor ik mij voor deze loop inschreef om toch mijn steun bij te kunnen dragen. Inmiddels ben ik al 1,5 jaar bezig met een geldinzameling om zoveel mogelijk kankerpatiënten mentaal, fysiek en financieel te kunnen steunen via het Ulman fonds namens jullie lieve donaties.
Het heeft mijn achternichtje Leighton uiteindelijk niet kunnen redden, maar het voelt toch heel fijn om met deze loop en actie bezig te zijn zodat haar ziel onder ons voort kan leven! Ons altijd vrolijke meisje heeft namelijk in maart 2018 het sterk bevochten gevecht met dit monster verloren...
...Sinds afgelopen zomer heb ik mijn website zo ingericht dat er nu een hele pagina voor Leighton en mijn actie is. Voor meer informatie hierover kun je naar het “4K for cancer” kopje bovenaan gaan of kijken onder mijn “Travel” kopje. Hier zal ik tijdens mijn loop maandelijks proberen een update te schrijven over het lopen en de actie zelf. Verder ben ik ook te volgen via mijn nieuwe Facebook pagina en fitness & travel Instagram account.
Engeland, Orlando & San Francisco – City Trips
Naast heel wat narigheid wat ik de afgelopen 12 maanden op mijn bord heb gehad, heb ik ook onwijs veel mooie dingen kunnen doen en zien! Zodoende ben ik vorig jaar kerstvakantie voor de tweede keer bij Joëlla en haar vriend in Engeland geweest. Ze woont inmiddels in een nieuw huis en de eerste twee dagen was haar familie ook in Engeland! Super gezellig om samen met haar gezin door Oxford te slenteren en de sets van Harry Potter te kunnen zien!
Naast heel wat narigheid wat ik de afgelopen 12 maanden op mijn bord heb gehad, heb ik ook onwijs veel mooie dingen kunnen doen en zien! Zodoende ben ik vorig jaar kerstvakantie voor de tweede keer bij Joëlla en haar vriend in Engeland geweest. Ze woont inmiddels in een nieuw huis en de eerste twee dagen was haar familie ook in Engeland! Super gezellig om samen met haar gezin door Oxford te slenteren en de sets van Harry Potter te kunnen zien!
De andere drie dagen in Engeland hebben we vooral lekker bijgekletst en zijn we weer naar Cambridge geweest. Wat blijft dat toch een indrukwekkende en sfeervolle studentenstad! We hebben ook wat andere dorpjes bezocht en op onze laatste dag hebben we een traditionele “Afternoon Tea” gedaan in het luxe hotel waar Joëlla werkt. Super lief cadeau nog voor mijn verjaardag.
Naast Engeland ben ik vorige jaar ook nog in Florida en voor het eerst in Californië geweest! Tijdens de voorjaarsvakantie was ik samen met mijn oud-teamgenootje Rachel en ons vriendinnetje Katy naar Orlando afgereisd om daar de Disney en Universal parken te bezoeken! Zo bizar, de hele stad Orlando draait om al deze pretparken, maar het was zeker een toffe ervaring om eindelijk mijn kinderdroom in vervulling te zien gaan: Disney World bezoeken!
Afgelopen zomer was ik dus vooral druk bezig met herstellen van mijn derde hersenschudding waardoor ik niet meer mag hockeyen en de 4K loop een jaar was uitgesteld. Aan het einde van mijn “sensory intergration therapy” (lees hier meer), voelde ik mij gelukkig gezond genoeg om voor het eerst richting het Westen af te reizen. Ik vloog samen met 4K teamgenootje Vilma vanuit Cincinnati, Ohio, naar San Francisco waar we met vier andere lopers een Airbnb deelden. Ik was zo blij en opgelucht dat ik ondanks de aanhoudende hoofdpijn en andere symptomen toch een weekje ertussenuit kon om de stad te ontdekken en de 2018 lopers te zien starten vanaf de Golden Gate Bridge. In juni sta ik er zelf – als mijn herstel voorspoedig blijft gaan!
“Life is a game without a winner, so play it fair” – I.H.
Deze quote heb ik al een tijdje in mijn notitieboekje staan om te kunnen gebruiken voor een blog. Eindelijk is het dan weer tijd om dit schrijven een maandelijkse gewoonte te maken. Zodoende kan ik jullie in Nederland op de hoogte houden en kan ik mijn gedachten en herinneringen kwijt. Het is zo leuk om een ‘dagboek’ of blog te hebben waarnaar je af en toe kan ‘terugvluchten’ om mooie herinneringen op te halen en motivatie/inspiratie te vinden voor het volgende hoofdstuk in je leven. Mijn Ohio University “chapter” is dus binnen 3 maanden afgesloten, maar hopelijk blijft het Amerikaanse boek voor de komende jaren nog even open. Ik vermaak mij hier – zoals je kan lezen – namelijk best wel prima! J
Tot volgende maand voor een nieuwe update!
Hopelijk weet ik dan meer over mijn toekomst aka masteropleiding en toelating(en).
Liefs, Illona.
Tot volgende maand voor een nieuwe update!
Hopelijk weet ik dan meer over mijn toekomst aka masteropleiding en toelating(en).
Liefs, Illona.